از دهه‌ی ۱۹۹۰، از کاراکترهای ترکیبی برای ساخت ایموجی‌هایی مثل چهره‌ی خندان استفاده می‌شد. اسکات فالمن، یکی از استادان کارنیگ ملون، ابداع‌کننده‌ی این کاراکترها بود. به این کاراکترها ایموتیکان (Emoticon) گفته می‌شود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ایموتیکان :-) و :-( و D-8 در مکالمه‌های چت‌رومی دهه‌ی ۱۹۹۰ اشاره کرد. برای القای سخن طعنه‌آمیز از کاراکتر ;-) و برای انتقال بی‌اطلاعی از مسئله‌ای از کاراکتر ¯_(ツ)_/¯ استفاده می‌شود.

بااین‌همه، در سال ۱۹۹۹، هنرمندی ژاپنی به‌نام شیگتاکا کوریتا اولین ایموجی را ساخت. کوریتا روی تیم توسعه‌ی i-mode کار می‌کرد که اولین پلتفرم اینترنتی موبایل از حامل موبایل ژاپنی DOCOMO بود. هدف کوریتا طراحی واسط کاربری جذاب برای انتقال اطلاعات به شیوه‌ای ساده و مختصر بود. برای مثال، در این واسط کاربری به‌جای تلفظ هوای ابری از آیکن استفاده می‌شود. کوریتا تصاویری در ابعاد ۱۲ در ۱۲ پیکسل طراحی کرد که ازطریق شبکه‌ی شبه‌صفحه‌‌کلیدی واسطه‌ی i-mode انتخاب‌شدنی بود. سپس، این تصاویر به‌صورت کاراکترهای مستقل به موبایل‌ها راه پیدا کرد. کوریتا درمجموع ۱۷۶ ایموجی طراحی کرد که حالا به بخشی از مجموعه‌ی دائمی موزه‌ی هنر مدرن نیویورک تبدیل شده ‌است.

کاراکترهایی هم برای نمایش وضعیت هوا (آیکن‌های خورشید، ابر، چتر و آدم‌برفی)، ترافیک (خودرو، هواپیما، کشتی و قطار)، فناوری (تلفن‌همراه، تلویزیون، تلفن رومیزی و گیم‌های دستی) و تمام حالت‌های ماه منتشر شد؛ اما این کاراکترها کاملا آگاهی‌بخش نبود. اولین‌بار ایموجی‌‌ بود که راهی برای اضافه‌کردن احساسات به متن ارائه کرد. شاید جمله‌ی «من درک می‌کنم» به‌تنهایی جمله‌ای سرد و بی‌روح باشد؛ اما اضافه‌کردن کاراکتر قلب به آن می‌تواند احساس دل‌گرمی و دل‌سوزی را منتقل کند؛ اما این تازه آغاز راه ایموجی‌ها بود.

ایموجی‌ها به‌سرعت در ژاپن به‌شهرت رسید؛ به‌طوری‌که شرکت‌های موبایل رقیب از ایده‌ی DOCOMO تقلید کردند. شرکت‌های خارج از ژاپن مثل اپل، از ایموجی‌ها در پلتفرم‌های دیگر استفاده کردند. در سال ۲۰۰۷، تیمی از گوگل از کنسرسیوم یونیکد درخواست کرد استانداردهای جهانی را برای یکپارچه‌های ایموجی‌ها در تمام پلتفرم‌ها ایجاد کند. Unicode Consortium به‌عنوان سازمانی غیرانتفاعی برای پایه‌ریزی طرح رمزنگاری کاراکتر جهانی به‌نام یونیکد در سال ۱۹۸۷ تأسیس شد.

متنی که روی صفحات نمایش ظاهر می‌شود، ترکیبی از کاراکترهای یونیکد است و صرف‌نظر از دستگاه استفاده‌شده (مک، پی‌سی، آیفون یا اندروید) ظاهر یکپارچه‌ای دارد. تمام دستگاه‌های مدرن تابع استانداردهای یونیکد است؛ درنتیجه، حرف «a» روی تمام صفحات نمایش ظاهر یکسانی دارد. قبل از یونیکد، صدها استاندارد رقیب برای رمزنگاری متن وجود داشت؛ به‌همین‌ترتیب، پس از تأیید شباهت‌ها و با بررسی‌های دقیق، طرح پیشنهادی یکپارچه‌سازی ایموجی‌ها در مه ۲۰۰۷ تأیید و ۱۱۴ ایموجی به Unicode 5.2 اضافه شد.

در سال ۲۰۰۸، اپل در iOS 2.2، صفحه‌‌‌کلیدی مخصوص ایموجی‌ها طراحی کرد. یک سال بعد، یاسو کیدا و پیتر ادبرگ، مهندسان اپل، ۶۰۸ ایموجی جدید به استاندارد یونیکد اضافه کردند. طرح پیشنهادی آن‌ها در سال ۲۰۱۰ پذیرفته شد و همراه‌با انتشار Unicode 6.0، آمار رسمی ایموجی‌ها به ۷۲۲ مورد رسید.

 منبع:

https://www.zoomit.ir/2020/4/29/348010/emoji-history-review/